بهینه سازی فرآیند انعقاد با آلوم و کلرور فریک برای تصفیه آب‌های سطحی

زمینه و هدف: کمبود منابع آبی کشور و افزایش تقاضا برای مصارف مختلف در سال‌های اخیر سبب شده تا تصفیه و استفاده از منابع بالقوه، مورد توجه ویژه‌ای قرار گیرد. آب‌های سطحی یکی از منابع تامین آب جوامع است. در این مطالعه، کارایی دو منعقد کننده آلوم و کلرور فریک در کاهش کدورت، رنگ، COD و عوامل میکروبی از آب‌های سطحی اطراف شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: نمونه‌برداری در سه فصل تابستان، پاییز و زمستان از دو آب سطحی سرخصه حصار و صالح آباد صورت گرفت. پس از تعیین دوز و pH بهینه مواد منعقد کننده، آزمایش جارتست بر روی نمونه‌ها صورت گرفته و میزان تغییر کدورت، COD، رنگ و عومل میکروبی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: میزان کدورت آب رودخانه سرخه حصار، در محدوده 91 تا NTU 500 و کدورت رودخانه صالح آباد در محدوده 35 الی NTU 400 قرار داشت. دوز بهینه آلوم برای سه فصل تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب برابر 45، 100 و mg/L 35 بوده، در حالی که دوز بهینه کلرور فریک برابر 5، 70 و mg/L 10 به دست آمد. دوز بهینه آلوم و کلرور فریک در رودخانه صالح آباد برای سه فصل به ترتیب برابر 28، 115، 2 و 30، 65 و mg/L 5 تعیین گردید. راندمان حذف کدورت توسط هر دو منعقد کننده در اغلب موارد، بالاتر از %95 و راندمان حذف رنگ در همه شرایط 100 بوده است. نتیجه گیری: از نظر حذف کدورت، رنگ و COD هر دو منعقد کننده کارایی مشابهی نشان دادند، با این حال دوز مصرفی کلرور فریک نسبت به آلوم کمتر بوده است. برای حذف کدورت آلوم بعنوان منعقد کننده نتایج بهتری را نشان داد، در حالی که برای حذف COD بسته به شرایط موجود (تغییرات شرایط فصلی) کارایی آلوم و کلرور فریک یکسان نبوده و تغییر پیدا می‌کرد.